Canadese richtlijn: Alle vrouwen zonder contra-indicatie zouden fysiek actief moeten zijn tijdens de hele zwangerschap
Wanneer je je wilt verdiepen in het nut, de indicaties en contraindicaties van fysieke activiteiten die je doet tijdens de zwangerschap lees je de volledige Canadese richtlijn. De link staat hieronder.
Dit zijn vast de sterke aanbevelingen:
- Alle vrouwen zonder contra-indicatie zouden tijdens de zwangerschap fysiek actief moeten zijn. bewijs van matige kwaliteit.
- Vrouwen die eerder inactief waren. bewijs van matige kwaliteit.
- Vrouwen gecategoriseerd als overgewicht of obesitas (zwangerschapzwangermassa-index ≥25 kg / m2). bewijs van lage kwaliteit.
- Zwangere vrouwen moeten elke week ten minste 150 minuten matige intensiteit aan fysieke activiteit hebben om klinisch betekenisvolle gezondheidsvoordelen en vermindering van zwangerschapscomplicaties te bereiken. bewijs van matige kwaliteit.
Fysieke activiteit moet gedurende minimaal 3 dagen per week worden opgebouwd; elke dag actief zijn wordt aangemoedigd. bewijs van matige kwaliteit.
Zwangere vrouwen winnen het meest aan effect als ze zowel aërobe als weerstandstrainingactiviteiten uitvoeren. Het toevoegen van yoga en/of zacht rekken kan ook nuttig zijn. hoogwaardig bewijs.
Full text Canadian guideline Mottola et al, 2019
Interested in the benefits, indications and contraindications for physical activity throughout pregnancy? Please read this guideline and follow the link.
Strong recommendations are summarized below:
All women without contraindication should be physically active throughout pregnancy. moderate-quality evidence.
- Women who were previously inactive. moderate-quality evidence.
- Women categorised as overweight or obese (prepregnancy body mass index ≥25 kg/m2). low-quality evidence.
- Pregnant women should accumulate at least 150 min of moderate-intensityiii physical activity each week to achieve clinically meaningful health benefits and reductions in pregnancy complications. Strong recommendation, moderate-quality evidence.
- Physical activity should be accumulated over a minimum of 3 days per week; however, being active every day is encouraged. moderate-quality evidence.
- Pregnant women should incorporate a variety of aerobic and resistance training activities to achieve greater benefits. Adding yoga and/or gentle stretching may also be beneficial. high-quality evidence.
Ziekteverlof aan het einde van de zwangerschap kan mogelijk voorkomen worden door werkaanpassingen en het doen van oefeningen tijdens de zwangerschap.
Wanneer banen in de zwangerschap worden aangepast kunnen mogelijk meer vrouwen tussen week 32 en 36 blijven werken. Daarnaast vormen lagere opleiding, pijn in de bekkenregio, fysieke beperkingen en ziekteverlof in het tweede trimester de risicofactoren voor ziekteverlof aan het einde van de zwangerschap.
‘Facilitating job adjustments when required might keep more pregnant women in employment. Furthermore, pain locations in pelvic area, disability, lower education and being sick listed due to LPP in mid pregnancy are important risk factors for sick leave in late pregnancy.’
Geen bewezen effect van hardlopen/joggen op het geboortegewicht of de zwangerschapsduur, hoger aantal kunstverlossingen bij hardlopers/joggers
Ongeacht de gemiddeld afgelegde afstand of duur van de zwangerschap, blijkt er geen effect van hardlopen/joggen op het geboortegewicht of de zwangerschapsduur. Er is wel een verhoogd aantal kunstverlossingen bij vrouwen die rennen gevonden, waarschijnlijk door verhoogde bekkenbodemactiviteit. Er is gerandomiseerde prospectieve analyse nodig om deze bevindingen verder te onderzoeken.
‘Continuing to run during pregnancy does not appear to affect gestational age or birthweight centile, regardless of mean weekly distance or stage of pregnancy. Assisted vaginal delivery rates were higher in women who ran, possibly due to increased pelvic floor muscle tone. Randomised prospective analysis is necessary to further explore these findings.’
Stabiliserende oefeningen verminderen mogelijk bekkenpijn tijdens en na de zwangerschap
Zes studies voldeden aan de inclusie en exclusiecriteria van deze review. Alle studies gebruikten pijn als uitkomstmaat. Er was tegenstrijdig bewijs tussen de studies. Twee studies toonden aan dat regelmatig uitgevoerde stabiliserende oefeningen de pijn verminderen en de kwaliteit van leven verbeteren. Ook is er enig bewijs dat stabiliserende oefeningen postpartum pijn verminderen. Samenvattend is er beperkt bewijs voor de clinicus dat stabiliserende oefeningen effectief zijn in het behandelen van bekkenpijn tijdens de zwangerschap en in de periode na de bevalling.
‘Six studies were identified as eligible with the inclusion and exclusion criteria. All studies evaluated the pain as an outcome measure. The evidence conflicted between the studies. Two studies showed that stabilizing exercises decrease pain and improve the quality of life for pregnant women when they are carried out on a regular basis. There is some limited evidence that stabilizing exercises decrease pain for postpartum women too. In summary, there is limited evidence for the clinician to conclude on the effectiveness of stabilizing exercises in treating pelvic girdle pain during pregnancy and the postpartum periods.’
Bekkenpijn beïnvloedt de staplengte bij zwangeren
Loopsnelheid beïnvloedde de middelpuntverplaatsing en snelheid parameters, en loopsnelheid maakt het effect van zwangerschap op de verschillende parameters mogelijk. Bekkenpijn had alleen invloed op de staplengte. Het looppatroon van zwangere vrouwen met bekkenpijn was gelijk aan dat van gezonde zwangeren maar verschilde van het looppatroon van niet-zwangere vrouwen.
abstract Kerbourc’h et al, 2017
‘Gait speed influenced COP displacement and velocity parameters, and gait velocity potentiated the effect of pregnancy on the different parameters. Pelvic girdle pain had an influence on COP anteroposterior length only. With COP parameters being only slightly modified by PGP, the gait of pregnant women with PGP was similar to that of healthy pregnant women but differed from that of nonpregnant women.’
Professionele informatie en steun bij stress kan negatieve invloed op gezondheid moeder en foetus tegengaan
Psychologische stress aan het einde van een voldragen zwangerschap en in de periode na de bevalling komt vaak voor en is vooral geassocieerd met stress tijdens zwangerschap en met pariteit (aantal kinderen dat een vrouw gebaard heeft). Geadviseerd wordt om al vroeg in de zwangerschap, en met regelmaat tot aan de bevalling, de mate van stress goed te evalueren. Informatievoorziening en steun van professionals kan de negatieve impact op de gezondheid van moeder en kind verminderen of tegenhouden.
abstract Lorèn-Guerrero et al, 2017
‘Psychological distress at the end of a full-term pregnancy and in the postpartum period occurs frequently and was associated mainly with stress experienced during pregnancy and parity. It is advisable to perform proper assessment of stress and significant psychological distress at the early stage of pregnancy and repeatedly later on until delivery. Information and support from professionals can help to decrease and prevent their negative impact on maternal and fetal health, as observed in the current evidence.’
Internetforums voor zwangeren mogelijk nuttig voor consulten in zorg
De populariteit van internetforums onder zwangere vrouwen suggereert dat deze groep aanvullende informatiebronnen en steun nodig heeft naast de traditionele consulten bij hulpverleners. De hulpverleners moeten erkennen dat zwangere vrouwen de internetforums bezoeken voor steun en informatie om betere gezondheidsbeslissingen te kunnen nemen. Dit is een potentiele bron voor professionals in de zorg om consulten te kunnen bieden aan zwangere vrouwen.
full text Haukeland Fredriksen et al, 2016
‘The popularity of Web-based discussion forums among pregnant women suggests that this group needs additional sources of information and support to complement traditional consultations with the health professionals. The professionals need to recognize that pregnant women access Web-based discussion forums for support and information to increase their ability to take better health decisions for themselves. This is a potential resource that health professionals may find useful in consultations with pregnant women.’
Bekkenpijn postpartum kan niet worden afgeleid uit zelfgerapporteerde bekkenpijn, pijnlocaties of testresultaten in zwangerschapsweek 30
Prevalentie van bekkenpijn bleef ongewijzigd tussen 12 weken en 1 jaar postpartum (31-30%). De scores voor fysiek functioneren en lichamelijke pijn verbeterden merkbaar tussen de meetpunten in de 30e week van de zwangerschap en in de 12e week na de bevalling. Vrouwen met de meeste bekkenpijn in zwangerschapsweek 30 toonden de grootste verbetering. Er was duidelijke verbetering in scores voor fysiek functioneren en lichamelijke pijn tot 12 weken na de bevalling, daarna nog marginale verbetering. Ondanks de nog hoge prevalentie van bekkenpijn een jaar na de bevalling, bleken de meeste vrouwen wel hersteld op basis van de scores voor fysiek functioneren en lichamelijke pijn. Ongunstig verloop van bekkenpijn na de bevalling bleek niet afgeleid te kunnen worden uit door vrouwen gerapporteerde bekkenpijn, pijnlocaties in het bekken, noch uit de testresultaten in de 30e zwangerschapsweek.
‘PGP prevalence remained unchanged from 12 weeks to one year postpartum (31-30%). Physical functioning (PF) and bodily pain(BP) scores improved markedly from Gravity Week 30 to 12 weeks postpartum, and marginally thereafter. The most afflicted women at GW30 experienced largest improvement.’ ‘PF and BP scores improved markedly from GW30 to 12 weeks postpartum, and marginally thereafter. Despite high PGP prevalence one year postpartum, most women recovered in terms of PF and BP scores. Unfavourable clinical course postpartum did not appear to depend on self-reported PGP, pain locations in the pelvis, or response to clinical tests at GW30.’
Pijnlocalisatie i.c.m. P4 en ASLR testen
Pijnlocalisatie in combinatie met uitslagen van de P4 en ASLR testen zijn relevant om aanwezigheid van bekkenpijn bij zwangere vrouwen te kunnen evalueren.
‘The objective of this cross-sectional study was to explore the associations between pain locations, responses to the posterior pelvic pain provocation (P4) test, responses to the active straight leg raise (ASLR) test and disability in late pregnancy. 283 women in gestation week 30 (mean age 31.3 years; 59% nullipara) completed a questionnaire (including pain drawing and Disability Rating Index, DRI). Women with PGP were more afflicted than the women with LBP and those without PGP. Highest DRI score was reported by women having combined symphysis pain and bilateral posterior pain. The multivariate analyses showed that results from P4 and ASLR contributed independently to DRI. Taken together, pain location combined with responses to P4 and ASLR tests are relevant when evaluating affliction in pregnant women with possible PGP.’
