fbpx
0

Geen producten in de winkelwagen.

Prognose volgende zwangerschap

Ik zit met een groot dilemma:

In 2003 ben ik bevallen van een super dochter. Helemaal te gek maar mijn zwangerschap was een drama. Vanaf week 13 kreeg ik klachten. Hele zere bil, uitstraling naar mijn been. Moeite met lopen en vnl traplopen. Ik heb eerst de klachten links laten liggen. Ben nl geen klager en wil zeker geen negatieve aandacht. Nou dat heb ik geweten. Toen het echt niet meer ging week 18 ben ik naar de dokter gegaan. Hij nam me niet echt serieus, maar ik wilde fysio. Daar zeiden ze dat ik een hernia had. Maar omdat mijn moeder dat heeft gehad, twijfelde ik daar aan. Ben zelf op onderzoek uit gegaan op het internet. Toen ik de klachten las van bi wist ik het meteen. Ik ben toen naar een andere therapeut gegaan. En ja hij vertelde me dat ik bi had. Alleen had hij nog nooit zo’n erge bi meegemaakt in week 20. Ik kon echt niks meer. Heel mijn lijf en dan voornamelijk rug, benen en schaambeen deden zo’n pijn. Ik kon ook niet meer lopen en zakte er gewoon doorheen. Ben toen ook meteen gestopt met werken. En heb toen tot week 42 plat gelegen. Had gelukkig wel een rolstoel en liep in huis met krukken. Als ik te lang had gezeten moest ik er meteen voor boeten. Ik heb mezelf nooit zielig gevonden, en ik vond mijn zwangerschap prachtig. Alleen vond ik het jammer dat ik zoveel pijn had. Heb echt wel eens liggen huilen, maar het gevoel dat er een kindje in mijn buik zat overheerste! Gelukkig heb ik een redelijke bevalling gehad in het ziekenhuis. Na mijn zwangerschap ging het ook niet goed en eigenlijk gaat het pas 2 jaar redelijk met me. Therapie daar ben ik al lang mee gestopt daar had ik echt geen baat bij. Het was meer een mentale strijd. De knop om zetten en positief gaan denken. Nu heb ik soms nog steeds last maar ik ben blij dat ik me weer zo kan voelen. Alleen nu begint het weer te kriebelen en ik zou zo graag weer een kindje willen krijgen. Al die jaren heb ik het weggestopt zo van: nee ik wil geen kinderen meer. Rot zwangerschap enz. Wat me tegen houd is natuurlijk die bi.

Is het zeker dat je bij een tweede zwangerschap weer dezelfde klachten krijgt?

Kijk als ik het nou een beetje had gehad zou ik daar niet zo bang voor zijn, maar ik had het echt erg.

Is er bepaalde therapie die me zou kunnen helpen?

Ik vind het erg moeilijk, ik wil niet in een rolstoel komen of zo want daar heeft niemand wat aan.

Beste,

We hebben al heel veel vrouwen in een volgende zwangerschap mogen begeleiden die eenzelfde zwangerschap als jij hadden doorgemaakt. Gelukkig kan ik je zeggen dat de zwangerschappen niet nog een keer als ellendig werden ervaren. Dit komt door een oefenprogramma dat je echt helpt.

Af en toe zul je de hulp van een therapeut (let op dat de therapeut in mijn methode is nageschoold!) nodig hebben, maar het meeste kun je zelf doen door op je houding en bewegingen te letten en dagelijks te oefenen. De oefeningen staan in mijn boek beschreven. Er belandt bij ons niemand in een rolstoel of met krukken, in de ergste gevallen komt de pijn steeds even terug, maar niet in de mate die jij beschrijft en goed beheersbaar.

Vorige

Radeloos

Volgende

Blijf bewegen!

Prognose volgende zwangerschap

Ik zit met een groot dilemma:

In 2003 ben ik bevallen van een super dochter. Helemaal te gek maar mijn zwangerschap was een drama. Vanaf week 13 kreeg ik klachten. Hele zere bil, uitstraling naar mijn been. Moeite met lopen en vnl traplopen. Ik heb eerst de klachten links laten liggen. Ben nl geen klager en wil zeker geen negatieve aandacht. Nou dat heb ik geweten. Toen het echt niet meer ging week 18 ben ik naar de dokter gegaan. Hij nam me niet echt serieus, maar ik wilde fysio. Daar zeiden ze dat ik een hernia had. Maar omdat mijn moeder dat heeft gehad, twijfelde ik daar aan. Ben zelf op onderzoek uit gegaan op het internet. Toen ik de klachten las van bi wist ik het meteen. Ik ben toen naar een andere therapeut gegaan. En ja hij vertelde me dat ik bi had. Alleen had hij nog nooit zo’n erge bi meegemaakt in week 20. Ik kon echt niks meer. Heel mijn lijf en dan voornamelijk rug, benen en schaambeen deden zo’n pijn. Ik kon ook niet meer lopen en zakte er gewoon doorheen. Ben toen ook meteen gestopt met werken. En heb toen tot week 42 plat gelegen. Had gelukkig wel een rolstoel en liep in huis met krukken. Als ik te lang had gezeten moest ik er meteen voor boeten. Ik heb mezelf nooit zielig gevonden, en ik vond mijn zwangerschap prachtig. Alleen vond ik het jammer dat ik zoveel pijn had. Heb echt wel eens liggen huilen, maar het gevoel dat er een kindje in mijn buik zat overheerste! Gelukkig heb ik een redelijke bevalling gehad in het ziekenhuis. Na mijn zwangerschap ging het ook niet goed en eigenlijk gaat het pas 2 jaar redelijk met me. Therapie daar ben ik al lang mee gestopt daar had ik echt geen baat bij. Het was meer een mentale strijd. De knop om zetten en positief gaan denken. Nu heb ik soms nog steeds last maar ik ben blij dat ik me weer zo kan voelen. Alleen nu begint het weer te kriebelen en ik zou zo graag weer een kindje willen krijgen. Al die jaren heb ik het weggestopt zo van: nee ik wil geen kinderen meer. Rot zwangerschap enz. Wat me tegen houd is natuurlijk die bi.

Is het zeker dat je bij een tweede zwangerschap weer dezelfde klachten krijgt?

Kijk als ik het nou een beetje had gehad zou ik daar niet zo bang voor zijn, maar ik had het echt erg.

Is er bepaalde therapie die me zou kunnen helpen?

Ik vind het erg moeilijk, ik wil niet in een rolstoel komen of zo want daar heeft niemand wat aan.

Beste,

We hebben al heel veel vrouwen in een volgende zwangerschap mogen begeleiden die eenzelfde zwangerschap als jij hadden doorgemaakt. Gelukkig kan ik je zeggen dat de zwangerschappen niet nog een keer als ellendig werden ervaren. Dit komt door een oefenprogramma dat je echt helpt.

Af en toe zul je de hulp van een therapeut (let op dat de therapeut in mijn methode is nageschoold!) nodig hebben, maar het meeste kun je zelf doen door op je houding en bewegingen te letten en dagelijks te oefenen. De oefeningen staan in mijn boek beschreven. Er belandt bij ons niemand in een rolstoel of met krukken, in de ergste gevallen komt de pijn steeds even terug, maar niet in de mate die jij beschrijft en goed beheersbaar.

Vorige

Radeloos

Volgende

Blijf bewegen!